Berichten

Dat Rutte er als de kippen bij is om de Oranjes te ontzien weten we. Het is trouwens zijn taak de koninklijke familie in bescherming te nemen vanuit het dogma van de ministeriële verantwoordelijkheid.
Het dogma dus, dat de Familie permanent uit de wind houdt en de minister-president opzadelt met de verdediging. Vaak tegen beter weten. Soms ontaardt dat in leugens.

Ik weet dat zo zeker omdat ik er zelf mee te maken heb gehad. Toen ik in 1996 het lidmaatschap van prins Bernhard van de Duitse nazipartij NSDAP had onthuld, eiste Bernhard de onderliggende stukken op
die ik op de National Archives in Washington DC boven water had gehaald.

Dat de kwestie prins Bernhard niet alleen hoog zat, maar ook bezorgd maakte, was evident.
De aantekening ‘symbol 3’ op een van de stukken, maakte hem zo ongerust dat hij de telefoon greep en Nico Buis, de directeur van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) belde.
Wat hield dat in, ‘symbol 3’? Buis, kersvers benoemd tot BVD-directeur, had geen idee en gaf de opdracht van de prins door aan Dick Engelen, huishistoricus van de BVD, die op zijn beurt mij belde om uitleg.

Engelen en ik kenden elkaar. We hadden samen een artikel voor het Jaarboek van het RIOD geschreven. Mijn directeur, Peter Van Dijk, verbood mij echter iedere bemoeienis met de affaire.
Bernhard had met de directeur van de BVD gebeld, niet met het RIOD. Punt uit. De BVD moest het zelf maar uitzoeken. Van Dijk had het al moeilijk genoeg met mij in verband met prins Bernhard en was het helemaal zat.

Het telefoontje van de prins aan de BVD kwam jaren later – in 2014 – toch in het nieuws in verband met de affaire Edwin de Roy van Zuydewijn, die van 2001 tot 2006 was getrouwd met prinses Margarita. Ze was een kleindochter van prins Bernhard en een nichtje van koningin Beatrix. Het echtpaar verkeerde op voet van oorlog met de koninklijke familie en de kwestie werd deels in de media uitgevochten. Ook in het geval De Roy van Zuydewijn had Bernhard de telefoon gegrepen en de BVD opdracht gegeven onderzoek te doen naar De Roy van Zuydewijn.

Naar aanleiding van Kamervragen beweerde Rutte dat Bernhard nóóit rechtstreeks een veiligheidsdienst had benaderd. Met welke opdracht dan ook. Dat kón helemaal niet. De prins had daartoe niet de bevoegdheid.  Niemand trouwens van de koninklijke familie had het recht de inlichtingendiensten voor zijn of haar privédoeleinden in te zetten. Daar had Rutte natuurlijk gelijk in. Maar het gebeurde tóch. Dat had Rutte, Bernhard kennende, kunnen weten.
Rutte zei toen niet dat hij ‘er geen herinnering aan had’ of dat hij zijn uitspraak ‘naar eer en geweten’ had gedaan. Had hij dat wel gedaan, dan had hij dubbelop gelogen.

Kamerleden wilden de banden van prins Bernhard met inlichtingendiensten nader onderzoeken, maar Rutte hield de boot met succes af. De vragen naar ‘functie Omtzigt’, die hij pertinent niet wilde beantwoorden, kreeg hij wel voor zijn kiezen. Met als gevolg dat hij als leugenaar door de mand viel.

De juristen van het Huis voor Klokkenluiders gaan beoordelen of ze de zaak Frits Veerman in behandeling nemen, meldde het NOS journaal zondagavond. Het zou een schande zijn als ze dat niet deden. Veerman bracht diefstal van atoomgeheimen door Pakistan aan het licht. Hij is slachtoffer van een schandalencomplex waarin de CIA de hoofdrol speelde, daarbij  geassisteerd door de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD).

Veerman werkte in de jaren zeventig bij het Fysisch Dynamisch Onderzoekslaboratorium (FDO)van VMF Stork. Daar leerde hij de Pakistaanse wetenschapper Abdul Quadir Khan kennen. Stork was als onderaannemer betrokken bij het uraniumverrijkingsbedrijf Urenco in Almelo. Urenco produceert verrijkt uranium voor atoomenergiecentrales (‘ultracentrifuge’), maar datzelfde uranium kan ook worden gebruikt om atoombommen te maken. Veerman ontdekte al snel dat Khan een spion was en lichtte zijn directie in. Die lachte hem uit.

Op een gegeven moment kreeg Veerman een ‘uitnodiging’ om de BVD tekst en uitleg te geven. Om hem te intimideren vond het verhoor plaats in de Bijlmerbajes in Amsterdam. De BVD leek meer bezorgd over hoe hij aan zijn kennis was gekomen, dan dat de dienst gealarmeerd was door Veermans waarschuwing. Kortom: Veerman moest er zich niet mee bemoeien. Mond houden. Spoedig daarna kreeg hij ontslag.
Khan kon echter gewoon zijn gang blijven gaan bij Stork en later bij Urenco in Almelo, waar hij zich had weten binnen te werken. Uiteindelijk liep hij tegen de lamp. De rechter veroordeelde Khan bij verstek tot vier jaar voor spionage, maar het Gerechtshof in Amsterdam vernietigde dat vonnis in 1985 wegens een vormfout.

Khan zat toen al hoog en droog in Pakistan, druk bezig met het maken van een atoombom waarvoor de benodigde kennis deels in Nederland was gestolen. Khan is tegenwoordig een held in Pakistan, dat hem vereert als de vader van de ‘islamitische atoombom’. De kennis die Khan deels in Nederland stal heeft Pakistan doorverkocht aan instabiele landen als Noord-Korea, Iran en Libië.

Waarom liet Nederland Khan zijn gang gaan? Voormalig premier Ruud Lubbers heeft tijdens een radio-interview met Argos gezegd dat hij het een merkwaardig geval had gevonden. De CIA had via de BVD opdracht gegeven Khan niet te arresteren, maar alleen zijn gangen na te gaan. Dat zou meer informatie opleveren. Het OM heeft overwogen om Khan na de nietigverklaring van zijn vonnis opnieuw te vervolgen. Lubbers was het daarmee eens, maar omdat de veiligheidsdiensten tegen waren, ging een nieuwe vervolging toch niet door.

Lubbers:

‘Ik zeg: Wat zijn we nou aan het doen? We volgen die man al tien jaar. Kennelijk is hij serieus bezig. En dan hoor ik weer: Nee, laat dat maar aan de diensten over. Die zijn effectiever en dat moeten wij ook niet als Nederland willen.’

Lubbers heeft onderstreept dat Washington over het geval Khan besliste en niet Den Haag. ‘De diensten’ bepaalden hoe er werd gehandeld. Lubbers liet het dus maar bij wat afkeurend gemompel ; de overige ministers hebben er zich niet over uitgelaten: ‘Geen herinnering aan’, of een soortgelijke smoes.
Dat Nederland al in 1968 het Non-Proliferatie Verdrag – dat verspreiding van nucleaire wapens over de wereld moet tegengaan – had ondertekend, legde kennelijk geen enkel gewicht in de schaal toen er bevel uit Amerika kwam.

Khan is een aantal malen terug geweest in Nederland. Eenmaal haalde de toenmalige directeur van de BVD hem zelfs hoogstpersoonlijk af van Schiphol.

De zaak Veerman heeft alles te maken met een van de grootste zwendelbanken die de wereld ooit heeft gekend. De Bank of Credit and Commerce International (BCCI), bijnaam: Bank of Crooks and Criminals, was een Pakistaanse bank, opgericht door Agha Asan Abedi. Behalve in grootschalig witwassen van geld en frauderen was de BCCI onovertroffen in nevenactiviteiten als prostitutie, drugshandel, wapenhandel en omkoping.
De BCCI onderhield nauwe contacten met vrijwel alle inlichtingendiensten in de meer dan zeventig landen waar ze opereerde. Vanwege de oorlog tussen Afghanistan en de Sovjet-Unie had de CIA (dat wapens aan de Mujehadin leverde) intens contact met buurland Pakistan.

De CIA heeft jarenlang samengewerkt met de BCCI die geheime wapenleveranties van de CIA financierde. Irangate (de levering van Amerikaanse wapens aan Iran) was een staaltje van broederlijke samenwerking tussen de BCCI en de CIA.
De BCCI heeft zoveel vuil werk voor de CIA gedaan dat ze in staat was gunsten af te dwingen. Een Amerikaanse Senaatscommissie onder leiding van John Kerry, de huidige minister van Buitenlandse Zaken, heeft dat uitgezocht. Kerry’s onderzoek kreeg felle weerstand en tegenwerking van de CIA, het ministerie van Justitie en zelfs het Witte Huis.

Het was bijna onmogelijk om de BCCI voor de rechter te brengen; er waren te veel prominenten uit de politiek, de inlichtingendiensten en het bedrijfsleven bij betrokken. Toch had de bank haar klanten voor 20 miljard dollar opgelicht.

Wat heeft dit nu allemaal met Veerman te maken? De BCCI was de financier van het Pakistaanse atoombomproject. Het straatarme land had absoluut niet de middelen voor de ontwikkeling van een kernbom. Het is onvoorstelbaar dat de BCCI en haar ongekend nauwe verwevenheid met de Westerse inlichtingendiensten (volgens Kerry met alle) geen rol heeft gespeeld in de affaire Khan. Een tijd lang heeft Pakistan als cruciaal land voor de CIA (vanwege de oorlog in Afghanistan) zo ongeveer kunnen doen en laten wat het wilde. Pakistaan wilde een atoombom omdat doodsvijand India er ook een had.
Dat mocht van de CIA. Maar dan komt zo’n Veerman roet in het eten gooien.

Dat Veerman eerherstel moet krijgen staat als een paal boven water.
Ronald van Raak (SP) vindt dat ook de rol van de BVD nader moet worden onderzocht. Evenals een mogelijke betrokkenheid van prins Bernhard, een vriend van de beruchte Abedi.
Maar ook de rol van de regering zou nader onderzoek verdienen, net als die van de Nederlandse toeleveranciers van het Pakistaanse ultracentrifugeproject. Ze verkochten onderdelen voor het atoomproject alsof er geen Non-Proliferatie Verdrag bestond.

Anno 2016 staat ook het nucleaire arsenaal van Noord-Korea volop in de belangstelling. Met dank aan Nederland. Zonder onze lankmoedige, door de CIA geïnspireerde houding, had Noord-Korea de Bom wellicht nog niet gehad. En waarschijnlijk had de wereld ook een stuk minder problemen gehad met Iran die zijn nucleaire kennis ook deels in Pakistan heeft gekocht.